Ποιες είναι οι ιδανικές τιμές σακχάρου, για να κάνουμε γυμναστική;

Το καλύτερο «φάρμακο» για την ρύθμιση του σακχάρου είναι η γυμναστική. Αυτή είναι η πιο συχνή φράση που χρησιμοποιούν οι γιατροί, στους ασθενείς που πάσχουν από Διαβήτη. Είναι όμως, μια απλή μεταφορά, ή μια κυριολεξία;

Κάθε φάρμακο έχει συγκεκριμένες προϋποθέσεις, για να χορηγηθεί. Θα πρέπει να δοθεί σε συγκεκριμένη δόση και συγκεκριμένη συχνότητα. Από άτομο σε άτομο, οι οδηγίες χρήσης μπορεί να διαφέρουν. Μπορεί να υπάρχει αλληλεπίδραση με άλλα φάρμακα, ή να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για παρενέργειες.

Μήπως, λέγοντας ότι η γυμναστική είναι «φάρμακο», θα έπρεπε να βγάλουμε την λέξη από τα εισαγωγικά; Η απάντηση είναι σίγουρα ναι!

Η γυμναστική έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε όσους πάσχουν από Διαβήτη, κρύβει όμως και παγίδες. Με την γυμναστική το σάκχαρο πέφτει και συχνά μπορεί να προκληθεί υπογλυκαιμία. Αντίθετα υπάρχουν περιπτώσεις που το σάκχαρο μπορεί να ανέβει.

Μπορούμε να γυμναστούμε με ασφάλεια, διατηρώντας το σάκχαρο μας σε φυσιολογικές τιμές; Ακολουθείστε τις παρακάτω οδηγίες και δεν θα έχετε πρόβλημα:

Πριν να ξεκινήσετε την προπόνηση θα πρέπει να μετράτε το σάκχαρο. Αν η τιμή υπερβαίνει το 180 mg/dl, μην ξεκινάτε να γυμνάζεστε. Περπατήστε λίγο, περιμένετε 30 λεπτά και μετρήστε ξανά το σάκχαρο. Τα άτομα που ακολουθούν θεραπεία με ινσουλίνες, θα πρέπει να κάνουν μια διορθωτική ένεση και να περιμένουν 1 ώρα. Αν έχει πέσει κάτω από 180 mg/dl, μπορείτε να γυμναστείτε με ασφάλεια.

Η παραπάνω διαδικασία θα πρέπει να τηρείτε, διότι αν ξεκινήσετε γυμναστική με υψηλές τιμές σακχάρου, το σάκχαρο θα ανέβει ακόμα περισσότερο. Αυτό συμβαίνει διότι όταν το σάκχαρο είναι υψηλό, σημαίνει ότι δεν εισέρχεται στα μυικά κύτταρα, λόγω μη σωστής λειτουργίας, ή έλλειψης της ινσουλίνης. Έτσι οι μύες δεν τρέφονται σωστά και ο οργανισμός αυξάνει το σάκχαρο, για να τους θρέψει.

Όταν πριν την γυμναστική το σάκχαρο είναι μεταξύ 90 mg/dl και 180 mg/dl, θεωρούνται ιδανικές τιμές για να ξεκινήσει κανείς να προπονείται. Σε αυτή τη περίπτωση εξαρτάται από την διάρκεια και την ένταση της άσκησης, το αν θα έχουμε διατήρηση των φυσιολογικών τιμών σακχάρων, την ανάπτυξη υπογλυκαιμίας, ή αντίθετα υπεργλυκαιμίας.

Η μέτρια ένταση άσκηση ρίχνει τις τιμές του σακχάρου και μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία, αν αυτή διαρκέσει πάνω από 30 λεπτά. Σε αυτή τη περίπτωση καλό είναι να ελέγχει κανείς την τιμή του σακχάρου κάθε 30 λεπτά, κατά τη διάρκεια της άσκησης και να προσλαμβάνει 10-15 γραμμάρια υδατάνθρακα, ώστε να αποφεύγεται η υπογλυκαιμία. Για το σκοπό αυτό υπάρχουν αμπούλες γλυκόζης, οι οποίες μπορούν να διατηρήσουν το σάκχαρο σε φυσιολογικά επίπεδα, χωρίς να προσθέτουν περιττές θερμίδες.

Αν η άσκηση είναι έντονη, απαιτείται μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Ο οργανισμός έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται αυτές τις ανάγκες και όταν αυτό χρειαστεί το ήπαρ παράγει επιπλέον γλυκόζη, μέσω της διαδικασίας της νεογλυκογένεσης. Έτσι εμφανίζεται υπεργλυκαιμία, η οποία όμως είναι παροδική, καθώς μετά το τέλος της άσκησης το σάκχαρο πέφτει και παρατηρείται εξομάλυνση για πολλές ώρες.

Προσοχή χρειάζεται όταν το σάκχαρο, πριν την άσκηση είναι μικρότερο από 90 mg/dl. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης υπογλυκαιμίας, όποια και αν είναι η ένταση της άσκησης. Είναι χρήσιμο, αυτός που θέλει να γυμναστεί, να προσλαμβάνει 10-15 γραμμάρια υδατάνθρακα, πριν και κάθε 30 λεπτά άσκησης.

Είναι ωραίο να απολαμβάνουμε την άσκηση, με ασφάλεια. Για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται οργάνωση. Να έχουμε πάντα μαζί μας έναν μετρητή σακχάρου, ένα χρονόμετρο και τις αμπούλες γλυκόζης.

Δρ. Ρηγόπουλος Δημήτριος

Παθολόγος-Διαβητολόγος